LAT
Lewis Short
(adjective) : invŏcātus, a, um, 2. in-voco.
* Uncalled (class.): imagines rerum,Cic. N. D. 1, 38, 108: ego ad subsellia rei occurro,id. Fam. 8, 8, 1.
* Uninvited: invocatus soleo esse in convivio,Plaut. Capt. 1, 1, 2: ut mihi ... invocato sit locus semper,Ter. Eun. 5, 9, 29: cotidie sic ei cena coquebatur, ut quos invocatos vidisset in foro, omnes devocaret,Nep. Cim. 4, 3; Vitr. 6, 8.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
in-vŏcātus (noun M) : (only in
* Abl. sing.), a non-summoning: si injussu atque invocatu meo (verba) venerint, without my summons, Fronto ad Verum, ep. 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
invŏcātus, a, um, Part., from invoco.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
TLL
Thesaurus Linguae Latinae
TLL
Thesaurus Linguae Latinae
TLL
Thesaurus Linguae Latinae
TLL
Thesaurus Linguae Latinae