Lewis Short
(v. n.P. a.) : in-vĭgĭlo, āvi, ātum, 1, v. n.
* To watch or be awake in, at, over, or on account of any thing; to be watchful over or on account of; to be intent on, pay attention to, bestow pains upon.—With dat. (mostly poet.): rei publicae,Cic. Phil. 14, 7, 20: publicis utilitatibus,Plin. Pan. 66, 2: custodiendis domibus,Lact. 4, 17, 19: nec capiat somnos invigiletque malis,Ov. F. 4, 530: mens invigilat curis,Sil. 10, 331: rati,Val. Fl. 2, 374: namque aliae victu (for victui) invigilant,Verg. G. 4, 158: venatu (for venatui),id. A. 9, 605: hereditati,Dig. 29, 2, 25, § 8.—Absol., to be watchful: invigilate, viri, tacito nam tempora gressu diffugiunt,Col. 10, 151. —With pro: invigiles igitur nostris pro casibus oro,Ov. Tr. 1, 5, 43.—With inf.: prohibere minas,Val. Fl. 5, 257.—Hence, in-vĭgĭlātus, a, um, P. a., elaborated in night vigils, diligently composed: invigilata lucernis Carmina, Cinna ap. Isid. Orig. 6, 12.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary