LAT

Lewis Short

(adjective) : invĭdus, a, um, invideo
* Envious (class.): neque ambitiosus imperator neque invidus,Cic. Mur. 9, 20: invida me spatio natura coercuit,Ov. Tr. 2, 531: Lycus,Hor. C. 3, 9, 23.—Subst.: invĭdus, i, m., an envious person, a hater: invidus alterius macrescit rebus opimis,Hor. Ep. 1, 5, 27; Verg. Cul. 5.—Mostly plur.: mei,Cic. Fam. 7, 2, 3: istos invidos di perdant,Ter. Hec. 3, 5, 19; Tac. Dial. 34: invidi, malevoli et lividi,Cic. Tusc. 4, 12, 28: tui invidi,id. Fam. 1, 4, 2. — With dat.: o Fortuna viris invida fortibus,Sen. Herc. Fur. 524: aegris,Hor. Ep. 1, 15, 7.—With gen., envious of a thing: laudis invidus,Cic. Fl. 1, 2: ille Martini non invidus gloriarum,Sulp. Sev. Dial. 3, 17, 5.—Absol.: populus invidus etiam potentiae in crimen vocabantur—domum revocat,Nep. Timoth. 3, 5.—Also of inanim. and abstr. things: noxque fuit praeceps, et coeptis invida nostris,hostile, inimical, unfavorable,Ov. M. 9, 485: invida fata piis,Stat. Th. 10, 384: fatum,Phaedr. 5, 6, 5: fatorum series,Luc. 1, 70: cura,Hor. Ep. 1, 10, 18: et jam dente minus mordeor invido,id. C. 4, 3, 10: taciturnitas,id. ib. 4, 8, 24: aetas,id. ib. 1, 11, 7.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory