Lewis Short
(adj.adv.) : invĭdĭōsus, a, um, adj.invidia.
* Full of envy, envious, invidious, hostile (i. q. invidus; class.): illa peraeque Prae se formosis invidiosa dea est,Prop. 2, 28, 10 (3, 24, 10): vetustas,Ov. M. 15, 234.
* Enviable: possessiones,Cic. Agr. 2, 26 init.; cf. id. Font. 5, 9: pecunia,id. Balb. 25, 66; so, nec curis erat (Pactolus) invidiosus harenis,by reason of,Ov. M. 11, 88; cf.: invidiosior mors,id. ib. 7, 603; and in a good sense,Prop. 2, 1, 73: spes procorum,desired, longed for,Ov. M. 4, 794; 9, 10: praemia,id. ib. 13, 414: solacia,Juv. 13, 179.
* Exciting envy or hatred, envied, hated, hateful, odious (i. q. invisus): etiam si is invidiosus ac multis offensus esse videatur,Cic. Clu. 58: damnatio,Cic. Verr. 2, 2, 17, § 42: triumphum accipere, invidiosum ad bonos,id. Att. 8, 3, 6: in eos,id. Cael. 9: invidiosis nominibus utebatur consul,Liv. 34, 7: invidiosa oratione multitudo credula accenditur,Just. 2, 8, 9: laudatrix Venus mihi,Ov. H. 17, 126. — Sup.: invidiosissimus,Cic. Font. 5; id. Clu. 37, 103; Sen. Contr. 31 fin. — Hence, invĭdĭōsē, adv., enviously, invidiously; hatefully, odiously (class.): dicere,Cic. Ac. 2, 47; id. Mil. 5; Sen. Ep. 87; Auct. Her. 4, 20, 28.— Comp.: expulsus,Vell. 2, 45.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary