LAT

inusitatus

download
JSON

Lewis Short

(adjective) : ĭn-ūsĭtātus, a, um
* Unusual, uncommon, extraordinary, very rare (class.): pro di immortales! speciem humanam inusitatam, Att. ap. Non. 226, 2: nova et inusitata belli ratio,Caes. B. C. 3, 47: magnitudo,Cic. Off. 3, 9, 38: lepor,id. de Or. 2, 23, 98.— With dat.: nostris oratoribus lepos,Cic. de Or. 3, 23, 91; Flor. 4, 2, 81: inusitatum est, with subj.-clause, Cic. Deiot. 1, 1. — Comp.: species navium inusitatior,Caes. B. G. 4, 25.—Sup.: miracula, Aug. Civ. Dei, 10, 12.—Adv. in two forms.
* Ĭnūsĭ-tātē, in an unwonted manner, unusually, strangely: absurde et inusitate scriptae epistolae,Cic. Q. Fr. 1, 2, 3: loqui,id. Brut. 75.—Comp.: poëta inusitatius contraxerat,Cic. Or. 46.—Sup.: inusitatissime nox pro noctu dixerunt (al. inusitate),Macr. S. 1, 4, 19.—*
* Ĭnūsĭtātō, in an unusual manner: enituit,Plin. Pan. 5, 2 (al. inusitato indicio enituit).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory