LAT

introitus

download
JSON

Lewis Short

intrŏĭtus (noun M) : introeo
* A going in or into, an entering, entrance (class.).
* Lit.: nocturnus introitus Zmyrnam quasi in hostium urbem,Cic. Phil. 11, 2, 5: militum,Caes. B. C. 1, 21: in urbem,id. Dom. 28: sol in Geminos introitum facit,enters,Col. 11, 2, 43: primo statim introitu,at his very first entrance,Tac. H. 1, 31: aliquem introitu prohibere,Cic. Caecin. 13: cujus in Graeciam,Just. 2, 11, 1: introitum alicujus rei pellere,to keep a thing from entering,Plin. 20, 9, 39, § 101.—With in and abl. (rare): sol introitum in Cancro facit,Col. 11, 2, 49.
* Esp., the mouth of a river, its entrance into another: Averni,Sil. 13, 398; also as the entrance to it from the sea (cf. B. infra): Indi,Plin. 12, 12, 25, § 41 al.
* Trop.
* An entering, entrance upon an office or into a society: certum aliquid pro introitu dare,Plin. Ep. 10, 113: sacerdotii,Suet. Claud. 9: militiam illam cum introitu comparari volo,i. e. entrancemoney,Dig. 32, 1, 102.
* A beginning, introduction, prelude (syn.: principium, exordium, prooemium): fabulae Clodianae,Cic. Att. 1, 18: defensionis,id. Cael. 2, 3: in introitu hujus operis,Plin. 6, 27, 31, § 141.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

intrŏĭtus, a, um, Part., from introeo.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory