Lewis Short
(adjective) : in-tŏlĕrābĭlis, e
* Act., that cannot bear a thing, impatient (ante-class.): didicisset id ferre, et non esset intolerabilis, Afran. ap. Non. 125, 25 (Com. Fragm. v. 255 Rib.).
* Pass., that cannot be borne, insupportable, intolerable (class.): sumptus,Plaut. Aul. 3, 5, 59: odor,Cic. N. D. 2, 50: frigus,id. Rosc. Am. 45: dolor, id. Ac. 2, 8: potentia,Cic. Verr. 1, 12, 35: vitium,id. Or. 65 fin.: verba,id. ib. 8, 26: insolentia,id. Q. Fr. 1, 1, 14: saevitia,Gai. Inst. 1, 53; Liv. 1, 53, 5: regium nomen Romae,id. 27, 19: Cornelius arrogantiā,Suet. Galb. 14: vitium,Juv. 6, 413: injuria, Mos. et Rom. Leg. Coll. 3, 3, 2.—Comp.: multo intolerabilior,Cic. Fam. 4, 3, 1: factum,Suet. Caes. 78: intolerabilius nihil est quam femina dives,Juv. 6, 460.
* Irresistible: vis Romanorum,Liv. 6, 32, 8.— Adv.: intŏlĕrābĭlĭter, insupportably, intolerably, Col. 1, 4, 9.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary