Lewis Short
(adj.adv.) : in-testātus, a, um, adj.
* That has made no will, intestate: si intestata esset mortua,Cic. Verr. 2, 2, 22, § 53: cives, Trajan. ap. Plin. Ep. 10, 88: ad cenam si intestatus eas,Juv. 3, 274: senectus,id. 1, 144: mori,Dig. 25, 4, 4; cf. ib. 50, 16, 64.
* Not convicted by witnesses: indemnatus atque intestatus,Plaut. Curc. 5, 3, 17; so id. ib. 5, 2, 24.
* Not trustworthy: servus, Pompon. ap. Non. 323, 28.— Hence
* Subst.: intestātus, i, m.; intestā-ta, ae, f., one who has not made a will: virgo vestalis neque heres est cuiquam intestato neque intestatae quisquam, Lab. ap. Gell. 1, 12, 18.—Plur., Gai. 3, 1 sqq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 16, 3; 1 sq.
* As adv.: intestātō or ab intestātō, without a will, intestate: paterfamilias cum mortuus esset intestato,Cic. de Or. 1, 40, 183; id. Inv. 2, 50, 148: ab intestato heres,Dig. 37, 7, 1, § 8; 5, 2, 6, § 1; 29, 2, 93 al.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
in-testātus, a, um, 2. testis
* Emasculated: si intestatus non abeo hinc,Plaut. Mil. 5, 1, 23.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary