Lewis Short
interruptĭo (noun F) : interrumpo
* An interrupting, interruption, interval (postAug.).
* In gen.: muri,Hier. in Isa. 9, 3, § 12 sqq.: Oceani,Mart. Cap. 6, § 622; Macr. Somn. Scip. 2, 5, 32.
* Transf.
* Rhet. t. t., = ἀποσιώπησις, a sudden break in the thought or expression: quam idem Cicero reticentiam, Celsus obticentiam, nonnulli interruptionem appellant,Quint. 9, 2, 54.
* An interruption: usurpatio est usucapionis interruption,Dig. 41, 3, 2.
* A breaking up, division, distinction: generum,Macr. Somn. Scip. 2, 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary