Lewis Short
(adjective) : in-terrĭtus, a, um
* Undaunted, undismayed, unterrified (poet. and in postAug. prose; cf. impavidus): bracchia interritus extulit ad auras,Verg. A. 5, 427: spectatque interrita pugnas,id. ib. 11, 837: vultu,Quint. 1, 3, 4: classis interrita fertur,fearless,Verg. A. 5, 863; Ov. M. 13, 198; 15, 514; Tac. A. 1, 64; Quint. 5, 7, 11 al.; Curt. 6, 5, 29; 3, 6, 9 al.—With gen.: mens interrita leti,unterrified at death, not afraid of death,Ov. M. 10, 616.— Adv.: interrĭtē, undauntedly, Mart. Cap. 1, § 16 init.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary