internĕcĭo | -nĭcĭo (noun F) : (), , interneco
* A massacre, general slaughter, carnage, utter destruction, extermination (class.): neque resisti sine internecione posse arbitramur,Cic. Att. 2, 20: civium,id. Cat. 3, 10: bella, quae ad internecionem gesta sunt,Nep. Eum. 3: Lucerini ad internecionem caesi,all put to the sword,Liv. 9, 26: ad internecionem deleri,to be utterly destroyed,id. 9, 45: ad internecionem redigi,Caes. B. G. 2, 28: armis inter se ad internecionem concurrerunt,till they despatched one another,Suet. Oth. 12: persequi aliquem ad internecionem,Curt. 4, 11.
* Of inanim. things: vineta ad internecionem perducere,Col. 4, 22, 8: memoriae,i. e. an utter loss of memory,Plin. 14 prooem. § 3.

s. TLL