Lewis Short
(v. dep.P. a.) : inter-mŏrĭor, mortuus sum, 3, v. dep.
* To die in secret, perish unobserved, to die off, fall to decay (not in Cic. or Caes.), Cato, R. R. 161, 3: radices intermoriuntur,Plin. 21, 18, 69, § 114: ignis,Curt. 6, 6, 31: civitas,Liv. 34, 49.
* Trop.
* To faint away, to swoon: ex profluvio sanguinis intermorientes vino reficiendi sunt,Cels. 5, 26, 25.
* Of roads, to come to an end, stop: pars (viarum) sine ullo exitu intermoriuntur,Dig. 43, 7, 3, § 2.
* To be neglected: nullum officium tuum apud me intermoriturum existimas, Bith. ap. Cic. Fam. 6, 16.—Hence, intermortŭus, a, um, P. a., dead, faint, lifeless, powerless.
* Lit.: in ipsa contione intermortuus haud multo post exspiravit,Liv. 37, 53, 10: diu prope intermortuus jacuit,Suet. Ner. 42.
* Trop.: gemmae jactatae in ignem, velut intermortuae, exstinguuntur, lose their lustre, Plin. 37, 7, 27, § 99: contiones,Cic. Mil. 5, 12: mores boni plerique omnes jam sunt intermortui,Plaut. Trin. 1, 1, 7: Catilinae reliquiae,Cic. Pis. 7 fin.: memoria generis sui,id. Mur. 7, 16 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary