Lewis Short
intercessÄo (noun F) : intercedo
* A coming between, intervention.
* Lit.: testium,Gell. 14, 2, 7.
* Transf.
* An interposition, a becoming surety for one: mea intercessio parata et est et fuit,Cic. Att. 1, 4: intercessiones pecuniarum in coitionibus candidatorum,id. Par. 6, 2.
* A fulfilment, performance, Cod. Just. 12, 22, 1; Cod. Th. 6, 28, 4.
* An intervention, interposition, protest on the part of a tribune of the people, who annulled a decree of the Senate by his veto: cum intercessio stultitiam intercessoris significatura sit, non rem impeditura,Cic. Agr. 2, 12: intercessionem liberam relinquere,Caes. B. C. 1, 7: remittere,Liv. 38, 54: intercessionem facere pro aliquo,Gell. 7, 19: intercessionem suam interponere,Val. Max. 6, 1, 10.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary