Lewis Short
(adjective) : in-tempĕrans, antis
* Intemper,ate, immoderate.
* Lit.: intemperans atque immoderata permixtio,App. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp., Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.
* Trop.
* That cannot govern himself, without moderation, extravagant, immoderate, intemperate: intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit,Cic. Ac. 1, 1: fui paulo intemperantior fortasse, quam debui,i. e. I ought to have exhibited more moderation,id. Vatin. 1: intemperans sum in ejus rei cupiditate,id. Att. 13, 26: intemperans militaris in forti viro gloria,id. Tusc. 2, 17: in augendo eo non alius intemperantior est,Liv. 36, 38: avidi atque intemperantes animi,id. 24, 25: in voluptates,Sen. Ira, 1, 3: ad vescendum,Aur. Vict. Epit. 6.
* Incontinent, profligate, debauched: inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari,Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160: libidinosa et intemperans adulescentia,id. de Sen. 9, 29: impurissima atque intemperantissima pecus,id. Pis. 29.—Adv.: intempĕranter, immoderately, extravagantly, intemperately: nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter,Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, id. Tusc. 1, 3: lacerare aliquem,Plin. Ep. 1, 5.— Comp.: ne intemperantius opibus suis utatur,Cic. Phil. 5, 18: insequi,Liv. 31, 37: amare,Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup.: intemperantissime gloriari,App. Mag. p. 321, 33.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary