Lewis Short
(adjective) : in-sons, ntis
* Guiltless, innocent; constr. with gen. or absol. (class., but not in Cic. or Caes.): insontem probri accusare,Plaut. Am. 3, 1, 9: aliquem falso atque insontem arguere,id. Bacch. 3, 3, 10: publici consilii,Liv. 34, 32, 8: culpae,id. 22, 49.— With abl. (rare): si regni crimine insons fuerit,Liv. 4, 15, 1.—Absol.: purus et insons ... si vivo,Hor. S. 1, 6, 69; Sen. Hipp. 486: amicus,Verg. A. 2, 93; 5, 350. — Esp., as subst.: insontes, um, m., the innocent (opp. sontes): circumvenire, jugulare,Sall. C. 16, 3.
* Harmless (only poet.): Cerberus,Hor. C. 2, 19, 29: oliva,Stat. Th. 12, 682: casa,Ov. Tr. 3, 10, 66.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary