Lewis Short
(verb) : in-sīdo, sēdi (
* Perf. insidi, Amm. 28, 6, 4), sessum, 3, and a., to sit down in or on, to settle on; constr. with dat. (poet. and post-Aug.).
* Lit.
* In gen.: apes floribus insidunt,Verg. A. 6, 708: inscia Dido, Insidat quantus miserae deus,id. ib. 1, 719; volucres metuunt insidere ramis,Luc. 3, 407. — With acc.: locum,Stat. Th. 2, 151: apex insiditur astris,id. ib. 2, 36: littera 'i' sibi insidit, coniicit enim est ab illo jacit,coalesces,Quint. 1, 4, 11: digitos membris,sink into,Ov. M. 10, 257.
* Trop., to be fixed, remain, be rooted in, adhere to: in memoria,Cic. de Or. 2, 28: insedit in animo oratio,id. Tusc. 2, 4: tibi insedisset suspicio,id. Mil. 25: macula insedit in nomine,id. de Imp. Pomp. 3: dum illa verba memoriae insidant, settle, i. e. remain fixed or rooted in the memory, Quint. 10, 7, 2.
* With dat.: iniquis silvis,Verg. A. 11, 531.
* With acc.: tumulos,Liv. 8, 24: Aventinum,id. 9, 34: viam,id. 21, 34: arcem,id. 26, 44: collem,Flor. 3, 23: ad itinera insidenda,Liv. 24, 31: fauces,id. 35, 11: saltus ab hoste insessus,id. 7, 34: montes insessi,Tac. A. 13, 39: quo jugum melius aptum cervicibus insidat,may sit more closely on,Col. 2, 22, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary