LAT

inquilinus

download
JSON

Lewis Short

(adjective) : inquĭlīnus, a, um
* Of foreign birth: civis urbis Romae,Sall. C. 31, 7.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

inquĭlīnus (noun M.f) : m. and f. incolinus, colo
* An inhabitant of a place which is not his own, a sojourner, tenant, lodger (cf. incola).
* Lit.
* Padi, Plin. 21, 12, 43, § 73: Massilienses, qui nunc inquilini videantur, quandoque dominos regionum futuros,Just. 43, 4: fabrum inquilinum et ferrarium vicinum,Sen. Ep. 56, 4: te inquilino (non enim domino) personabat omnia,Cic. Phil. 2, 41, 105: inquilini privatarum aedium atque insularum,Suet. Ner. 44.
* Trop.: in quarum locum subierunt inquilinae, impietas, perfidia, impudicitia, Varr. ap. Non. 403, 28: quos ego non discipulos philosophorum, sed inquilinos voco,Sen. Ep. 108: anima inquilina carnis,Tert. Res. Carn. 46 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory