Lewis Short
(verb) : in-nūtrĭo, īvi, ītum, 4
* To nourish or bring up in any thing (post-Aug.): ne castris innutriretur et armis,Sil. 2, 286.— Part. perf.: indigenae atque ipsius provinciae finibus innutriti, Cod. Th. 7, 13, 6, § 1: mari innutritus,Plin. Ep. 9, 33, 6: amplis opibus,Suet. Aug. 3: bellicis laudibus,Plin. Pan. 16, 1: caelestium praeceptorum disciplinis,Vell. 2, 94, 1: liberalibus disciplinis,Sen. Cons. ad Polyb. 21 fin.: certis ingeniis innutriri oportet,id. Ep. 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary