(verb) : in-nascor, nātus sum, 3
* To be born in, to grow or spring up in a place.
* Lit.: neglectis urenda filix innascitur agris,Hor. S. 1, 3, 37: Fauni velut innati triviis,id. A. P. 245: innata rupibus altis robora,Ov. H. 7, 37: eodem innati solo, quod incolunt,Just. 2, 6: innata in cornibus cervi hedera,Plin. 8, 32, 50, § 117: calvitium uni tantum animalium homini, praeterquam innatum,excepting those that have it naturally,id. 11, 37, 47, § 131.
* Trop. (class.), to arise in, originate in, be produced in: in hac elatione animi nimia cupiditas principatus innascitur,Cic. Off. 1, 19, 64.—Hence, P. a.: innātus, a, um, inborn, innate, inherent, natural.
* With dat.: non mihi avaritia umquam innatast; satis habeo divitiarum,Plaut. Mil. 4, 2, 71: innatam esse homini probitatem,Cic. Fin. 2, 31, 99: sunt ingeniis nostris semina innata virtutum,id. Tusc. 3, 1, 2: est quaedam alacritas naturaliter innata omnibus,Caes. B. C. 3, 92, 3: affectata aliis castitas, tibi ingenita et innata,Plin. Pan. 20, 2.
* With in and abl.: tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor,Cic. Fin. 5, 18, 48: in animis eorum insitum atque innatum esse videtur,Cic. Verr. 2, 4, 48.
* Absol.: nos habere insitam quandam, vel potius innatam cupiditatem scientiae,Cic. Fin. 4, 2, 4: innata atque insita anteponantur assumptis atque adventiciis,id. Top. 18, 69: affectatio innata videtur esse, non arcessita,Quint. 9, 3, 74.

s. TLL