Lewis Short
(adjective) : in-jūrātus, a, um
* Unsworn, having taken no oath (class.; cf. injuro): injurato scio plus credet mihi quam jurato tibi,Plaut. Am. 1, 1, 281; cf.: cum id jurati dicunt quod ego injuratus insimulo,Cic. Caecin. 1, 3; so opp. jurati,id. Sull. 11 fin.; id. Rosc. Com. 1, 4; Cic. Verr. 2, 1, 10 fin.: pariter jurati injuratique fugiunt,Liv. 10, 41, 10: mens, Cic. poët. Off. 3, 29, 108.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary