(adj.Adj.adv.) : ĭnĭmīcus, a, um (
* Gen. plur.: ĭnĭmī-cūm, Plaut. As. 2, 2, 14), adj.2. in-amicus, unfriendly, hostile, inimical.
* Adj.
* Of persons: quod eos infenso animo atque inimico venisse dicatis,Cic. Verr. 2, 2, 61, § 149; id. Phil. 10, 10, 21; cf.: quam inimico vultu intuitur,Plaut. Capt. 3, 4, 25: inter omnia inimica infestaque,Liv. 22, 39, 13: Clodius inimicus est nobis,Cic. Att. 2, 21, 6; 11, 10, 2; id. Div. in Caecil. 9, 28; cf. in sup.: Hannibal nomini Romano,Nep. Hann. 7, 3; Cic. Fin. 1, 2, 4: animorum motus inimicissimi mentis,Cic. Tusc. 4, 15, 34.
* Substt.
* Like hostilis, hostile: nomina,Verg. A. 11, 84: tela,id. ib. 11, 809: insigne,spoils of a vanquished foe,id. ib. 12, 944: terra,id. ib. 10, 295: natura inimica inter se esse liberam civitatem et regem,Liv. 44, 24, 2: in hostili terra, inter omnia inimica infestaque,id. 22, 39, 13.
* Ĭnĭmīcus, i, m., an enemy, foe, Cic. Verr. 2, 2, 24, § 58: quis plenior inimicorum fuit C. Mario,id. Prov. Cons. 8, 19; Nep. Them. 9, 4; id. Alc. 4, 1; 2, 6 al.: aliquem insectari tamquam inimicum et hostem,Liv. 39, 28, 13: paternus,hereditary,Paul. Sent. 2, 27, 1.
* Ĭnĭ-mīca, ae, f.: cujusquam inimica,Cic. Cael. 13, 32.— Sup.: ubi vidit fortissimum virum inimicissimum suum, certissimum consulem,greatest enemy,Cic. Mil. 9, 25; Nep. Eum. 6, 3; id. Dat. 5, 4; id. Hann. 12, 2; cf. Zumpt, Gram. § 410, and v. iniquus, II. B. fin.— Adv., in two forms.
* Ĭnĭmīcē, in an unfriendly manner, hostilely, inimically: vide quam tecum agam non inimice,Cic. Phil. 2, 14, 34: insectari aliquem,id. N. D. 1, 3, 5.—Comp.: infestius aut inimicius consulere,Liv. 28, 29, 8.— Sup.: inimicissime contendere,Cic. Quint. 21, 66.
* Ĭnĭmīcĭter, adv., hostilely, inimically: accensus, Acc. ap. Non. 514, 22: commoti inimiciter, Claud. Quadrig. ap. Gell. 3, 8, 8; Enn. ap. Prisc. 1010 P.

s. TLL