Lewis Short
(adj.adv.) : ĭn-hūmānus, a, um, adj.
* Not suitable to the human condition, that does not befit a human being.
* Inhuman.
* Rude, savage, barbarous: quis tam fuit durus et ferreus, quis tam inhumanus, qui non illorum miseria commoveretur,Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121: vox,id. Fin. 3, 19, 64: scelus,Liv. 1, 48, 7: crudelitas,id. 21, 4, 9: via,covered with corpses,Tac. H. 2, 70: securitas,that enjoyed itself during the slaughter,id. ib. 3, 83: testamentum,cruel, unjust,Cic. Verr. 2, 1, 42, § 107.
* Superhuman, godlike: mensae,App. M. 5, p. 334: sententia,id. de Deo Soc. 5, p. 44, 24.— Hence, adv. in two forms.
* Ĭnhūmānē, inhumanly, savagely, cruelly: nimis graviter cruciat adulescentulum, nimisque inhumane,Ter. Heaut. 5, 5, 2: facere contraque naturae legem,Cic. Off. 3, 6, 30: muta (oratio),Nazar. Pan. ad Const. 16.— Comp.: inhumanius dicere,Cic. Lael. 13, 46.
* Ĭn-hūmānĭter, uncivilly, discourteously: me miratum esse istum tam inhumaniter fecisse, ut, etc.,Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21; Cic. Verr. 2, 1, 52, § 137, acc. to Prisc. p. 1010 P. (where the MSS. have inhumane).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary