Lewis Short
(verb) : in-frēno (infraen-), āvi, ātum, 1
* To put on a bridle.
* Lit., to furnish with a bridle, to bridle: equos,Liv. 37, 20, 12; cf.: non stratos, non infrenatos equos habere, ib. § 4: currus,to harness the horses to a chariot,Verg. A. 12, 287: infrenati manipli,on bridled horses,Sil. 4, 316.
* Transf., to curb, restrain: horum (ducum) alterum sic fuisse infrenatum conscientia scelerum,Cic. Pis. 19, 44: navigia ancoris,Plin. 9, 31, 51, § 100: infrenat impetus et domat mundi rabiem,id. 32, 1, 1, § 2: lascivias carnis,Ambros. in Luc. 9, § 8.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary