LAT

Lewis Short

(adj.adv.) : in-fīdus, a, um, adj.
* Not to be trusted, unsafe, faithless, treacherous, false (class.): quos fidos amicos habuisset, quos infidos,Cic. Lael. 15, 53: nihil stabile quod infidum est,id. ib. 18, 65: gentes,id. Prov. Cons. 13, 33; cf.: civitas Rhodiorum,Sall. C. 51, 5: genus Numidarum,id. J. 46, 3: scurra,Hor. Ep. 1, 18, 4: societas regni,Liv. 1, 14: pax,id. 9, 45: promissa,Val. Fl. 2, 578: mare,Lucr. 2, 557; cf. Verg. G. 1, 254. — With dat.: istis infidus,Sall. H. Fragm. 1, 48, 15 Dietsch.—With ad and acc.: gens ut segnis ad pericula, ita infida ad occasiones,Tac. A. 14, 23.— Comp., sup., and adv. seem not to occur.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory