infantĭa (noun F) : id.
* Inability to speak.
* Lit.: linguae,Lucr. 5, 1031.
* In partic., want of eloquence: infantia ejus, qui rem norit, sed eam explicare dicendo non queat,Cic. de Or. 3, 35, 142: incredibilis accusatorum,id. Att. 4, 16, 8: infantiae in dicendo, Quint. 5, 13, 38.
* Transf., infancy, early childhood: quantum in infantia praesumptum est temporis, adulescentiae acquiritur,Quint. 1, 1, 19: prima ab infantia,from earliest infancy,Tac. A. 1, 4: nostra infantia caelum hausit Aventini,Juv. 3, 85.— Of animals, the youth, etc.: asini,Plin. 8, 44, 69, § 171: cervi ab infantia educati,id. 10, 63, 83, § 182.— Of inanim. things: sed est sua ?*!etiam studiis infantia,Quint. 1, 1, 21: pomi,Plin. 15, 19, 21, § 80: vinum cum in infantia est, dulce,Macr. S. 7, 7.
* Second childhood, childishness: cum voce trementia membra . . . madidique infantia nasi,Juv. 10, 199.
* Collect., the young, children: irritandae ad discendum infantiae,Quint. 1, 1, 26: surculi infantiae adalligati,Plin. 32, 2, 11, § 24.

s. TLL