LAT

Lewis Short

(adjective) : in-fāmis, e, 2. in-fama
* Of ill report, ill spoken of, disreputable, notorious, infamous (class.): homines ceteris vitiis atque omni dedecore infames,Cic. Clu. 47, 130: Metellus, infamis auctor deserendae Italiae,Liv. 27, 11, 12: captarum pecuniarum suspicione,id. 42, 45, 8: Valens ob lucra et quaestus infamis,Tac. H. 2, 56: filius,Quint. 9, 2, 79: ut inops infamis ne sim,Plaut. Trin. 3, 2, 63.— Of things: domus infamis et pestilens,Plin. Ep. 7, 27, 5: digitus, the middle finger, because used in unbecoming and scornful gestures (cf. Juv. 10, 53), Pers. 2, 33 Gildersleeve ad loc.: tabella,Cic. Div. in Caecil. 7, 24: turpis adulescentia, vita infamis,id. Font. 11, 24: carmen,Ov. R. Am. 254: annus,Liv. 8, 18, 2: Alpes frigoribus,id. 8, 21, 31: scopuli,Hor. C. 1, 3, 20: materia,Gell. 17, 12, 1: quo facto (maledicto) condemnatus infamis efficitur,Paul. Sent. 5, 4, 19.—Adv.: infāmĭ-ter, infamously; only sup.: alicui infamissime adhaerere,Capitol. Pert. 13, 8.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory