Lewis Short
(adjective) : ĭn-ermis, e, and in-ermus, a, um (v. Neue, Formenl. 2, p. 88), 2. in-arma
* Unarmed, without weapons, defenceless.
* Form inermis.
* Lit.: si spoliatum, inermem recepisset Antonium,Cic. Fam. 12, 10, 3: inermibus vim facere (opp. arma. tis),id. Caecin. 22, 63; cf. ib. 12; 61, 60 sq.: milites,Caes. B. G. 3, 29: manus peditum inermium, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 3: praedas ex agro inermi ac nudo praesidiis agens,Liv. 29, 4, 7; cf. Plin. 5, 9, 10, § 51: frater tendebat inermes infelix palmas,Verg. A. 10, 595; 11, 414; 674: inermia frustra bracchia tendens,Ov. M. 5, 175.
* Form inermus: cum paucis inermis (al. inermibus),Cic. Fam. 11, 12, 1: magna multitudo sed inermorum, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1: ab inermis pedibus,Sall. J. 107, 1 (in other passages of Sall. the read. is dub.; cf. Kritz, J. 113, 6; Fabri,ib. 94, 2).
* Trop.: carmen,i. e. that wounds no one, harmless,Ov. Ib. 2; cf. Prop. 4, 6, 32: in altera philosophiae parte inermis ac nudus est,unprepared, not well versed,Cic. Fin. 1, 7, 22: omnia tractanda putabat inermi justitia,Juv. 4, 80.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary