Lewis Short
ĭnĕdĭa (noun F) : 2. in-edo
* An abstaining from food, fasting (class.): tenebrae oboriuntur, genua inediā succidunt,Plaut. Curc. 2, 3, 30: vigiliis et inedia necatus,Cic. Fin. 5, 27, 82: inediam sustinere,Cels. 1, 3: inediā vitam finire, i. e. to starve one's self to death, Plin. Ep. 3, 7, 1; cf.: inediā mori,Gell. 3, 10, 15.— In plur.: inedias durare,Plin. 11, 54, 118, § 283.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary