Lewis Short
indulgentĭa (noun F) : indulgens
* Indulgence, gentleness, complaisance, tenderness, fondness (class.).
* Of persons: quid est dignius, in quo omnis nostra diligentia indulgentiaque consumatur?Cic. Verr. 2, 1, 44, § 112: in hujus (matris) sinu indulgentiaque educatus,Tac. Agr. 4: a corporis obsequio indulgentiaque discedere,Cic. Leg. 1, 23, 60; with benevolentia,id. ib. 13, 35: materiam sibi ducis indulgentia quaerit,Juv. 7, 21.—With in and acc.: Caesaris in se,Caes. B. G. 7, 63, 8: ejus nimia indulgentia in Lepidum, Planc. ad Cic. Fam. 10, 23, 4: pro sua indulgentia in suos, Balb. et Opp. ad Cic. Att. 9, 7, A, 2.—With gen. obj.: qui simili sensu atque indulgentia filiarum commovemini, etc.,Cic. Verr. 2, 1, 44, § 112.
* Transf., of inanim. and abstr. things (post-Aug.): caeli,i. e. mild weather,Plin. 17, 2, 2, § 16; 18, 21, 50, § 186: fortunae,Vell. 2, 80.
* A remission (post-class.).
* Of punishment, Capitol. Anton. 6, § 3.
* Of taxation, Amm. 16, 5, 16.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary