Lewis Short
(adjective) : in-dīlĭgens, tis, (class., but not in Cic.).
* Act., careless, heedless, negligent: ne quis tractet illam indiligens,Plaut. Bacch. 2, 2, 23: paterfamilias,Nep. Att. 4, 3; cf. Ter. Ad. 4, 5, 50.— Comp.: si indiligentiores fuerint,Caes. B. G. 7, 71, 3.— With gen.: rerum memoriae non indiligens,Gell. 15, 28, 1.
* Pass., neglected: hortus,Plin. 19, 14, 19, § 57.— Adv.: indīlĭ-genter, carelessly, heedlessly, negligently (class.): tutari patris bene parta,Ter. Phorm. 5, 3, 5: nihil ab eo indiligenter (factum),Cic. Att. 16, 3, 2.—Comp.: nostros praesidia indiligentius servaturos crediderant,Caes. B. G. 2, 33, 2: efferre,Varr. L. L. 8, § 51 Müll.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary