Lewis Short
(adj.adv.) : in-diffĕrens, entis, adj.
* In which there is no difference, indifferent.
* Act., of persons, making no difference, indifferent, careless (post-class.): circa victum,Suet. Caes. 53.
* Pass.
* Philos. t. t., neither good nor evil, not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi ἀδιάφορον dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est; ergo mors non est indifferens,Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens, ntis, n., a thing indifferent, neither good nor evil: si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est,Sen. Ep. 117, 8: cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum,Gell. 12, 5, 4: Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum,id. 9, 5, 5.—Plur.: haec quae indifferentia vocamus,Sen. Vit. Beat. 22, 4 al.
* In gram., of the syllaba anceps, doubtful, Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter, without distinction, indiscriminately, indifferently (post-Aug.): uti utraque appellatione,Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6: uti his litteris,Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference, unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23: vivere,to eat of everything without distinction,Scrib. Comp. 122.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary