Lewis Short
(adjective) : indemnātus, a, um, 2. in-damnatus
* Uncondemned, unsentenced (class.): indemnatus atque intestatus,Plaut. Curc. 5, 3, 17: bona indemnatorum civium,Cic. Agr. 2, 21, 56: si hoc indemnato indicta causa non liceat,Liv. 3, 56, 13: civem interimere,Vell. 2, 45; Amm. 15, 5; Quint. 3, 11, 14; Juv. 6, 562 al.—Com.: quae pendent indemnatae pernae,Plaut. Capt. 4, 3, 8.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary