Lewis Short
(verb) : in-cresco, ēvi
* To grow in or upon any thing (perh. not ante-Aug.).
* Lit.: non taedia animalium capillis increscunt,do not grow in the hair,Plin. 28, 11, 46, § 163.
* In gen., to grow, increase: lacrimis quoque flumina dicunt Increvisse suis,Ov. M. 11, 48: maxime cibo eget, qui increscit,Cels. 1, 3: ne cum increverint (arbores),Col. 3, 21.
* Trop.
* To grow or increase in: animis discordibus irae,Verg. A. 9, 688.
* In gen., to increase, augment: morbus increscit,Cels. 3, 2: dolor,Sen. Med. 951: audacia,Liv. 1, 33, 8: certamen,id. 10, 5, 2: fremitus,id. 45, 1, 3: increscere et invalescere sententiam,Dig. 33, 7, 12.— Rhet., to advance from weaker to stronger expressions: hoc genus increscit,Quint. 8, 4, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary