(adjective) : in -cĭtus, a, um
* Set in rapid motion, rapid, swift, violent (poet.): venti vis,Lucr. 1, 271: inciti atque alacres Delphini, Cic. poët. N. D. 2, 35, 89: hasta,Verg. A. 12, 492: silex,Sil. 1, 491: longis Porticibus conjux fugit,Val. Fl. 1, 728.

(adjective) : incĭtus, a, um, 2. in-citus, unmoved; hence, of a chessman that cannot be moved
* Immovable: (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat,Isid. Orig. 18, 67.—As substt.
* Incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
* Incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85: ut ad incitast redactus,id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27: illud ad incita cum redit atque internecionem,id. ib. 25: Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi,Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.

incĭtus (noun M) : in-cieo
* Quick motion: adsiduo mundi incitu,Plin. 2, 45, 45, § 116.

s. TLL

s. TLL

s. TLL