(v. a.P. a.) : in-cĭto, āvi, ātum, 1, v. a.
* To set in rapid motion, to hasten, urge forwards; and with se, to put one's self in rapid motion, to hasten, rush (freq. and class.).
* Lit.
* In gen.: vehementius equos incitare,Caes. B. C. 2, 41, 4: saxa per pronum,Sall. H. 3, 22 Dietsch: hastas,Val. Fl. 1, 409: stellarum motus tum incitantur, tum retardantur,Cic. N. D. 2, 40, 103: naves longas remis,Caes. B. G. 4, 25, 1; cf.: lintres magno sonitu remorum incitatae,id. ib. 7, 60, 4: navigio remis incitato,id. ib. 3, 14, 6: alii ex castris sese incitant,sally out,id. B. C. 2, 14, 3; cf.: cum ex alto se aestus incitavisset,had rushed in,id. B. G. 3, 12, 1; and: quo major vis aquae se incitavisset,id. ib. 4, 17, 7: duabus ex partibus sese (naves) in eam (navem) incitaverant, id. B. C. 2, 6, 4; cf. id. ib. 3, 24, 3.—Prov.: incitare currentem, to spur a willing horse, i. e. to urge a person who does not need urging, Cic. Phil. 3, 8, 19; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 16; v. curro.
* Trop., to incite, encourage, stimulate, rouse, excite, spur on.
* In gen.: aliquem imitandi cupiditate,Cic. Brut. 92, 317: quibus (causis) mentes aut incitantur aut reflectuntur,id. de Or. 1, 32, 53: animos, opp. sedare,id. Or. 19, 63: ipsum ingenium diligentia etiam ex tarditate incitat,id. ib. 2, 35, 147: quorum studio legendi meum scribendi studium in dies incitatur,id. Div. 2, 2, 5: quamquam ea incitatur in civitate ratio vivendi,id. de Or. 3, 60, 226: stultas cogitationes,Hirt. B. G. 8, 10, 4: quoniam ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,Cic. Rep. 1, 2 fin.; cf.: juvenes ad studium et ad laborem,id. de Or. 1, 61, 262: aliquem ad servandum genus hominum,id. Fin. 3, 20, 66: multa Caesarem ad id bellum incitabant,Caes. B. G. 3, 10, 1: aliquem ad bellum atque arma,Liv. 1, 27, 3: aliquem ad amplissimam spem,Suet. Caes. 7: cujus voluptatis avidae libidines temere et effrenate ad potiundum incitarentur,Cic. de Sen. 12, 39: incitabant (animum ferocem) praeterea conrupti civitatis mores,Sall. C. 5, 8: cum tibia lumbos incitat,Juv. 6, 315.
* In partic.
* To inspire. nam terrae vis Pythiam Delphis incitabat, naturae Sibyllam, Cic. Div. 1, 36, 79: mente incitati,id. Ac. 2, 5, 14; id. Cat. 63, 93.
* Lit.: imperator equo incitato se in hostes immittens,at full speed,Cic. N. D. 3, 6, 15: equo incitato,Caes. B. G. 4, 12 fin. (for which: citato equo; v. cito): milites cursu incitato in summo colle ab hostibus conspiciebantur,advancing rapidly,id. ib. 2, 26, 3; cf. in the foll. B.: mundi incitatissima conversio,Cic. Rep. 6, 18 (shortly before: conversio concitatior).
* Trop.: cursus in oratione incitatior,Cic. Or. 59, 201; cf. so of speech: Herodotus sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit: Thucydides incitatior fertur,id. ib. 12, 39.—Adv.: incĭtātē (acc. to B.), of speech, quickly, rapidly, violently: fluit incitatius,Cic. Or. 63, 212: quod incitatius feratur (locutio),id. ib. 20, 67.

s. TLL