Lewis Short
(adj.adv.) : ĭn-auspĭcātus, a, um, adj.
* At which no auspices were taken, without auspices: lex,Liv. 7, 6, 11.—Hence
* In-auspĭcāto, adv. (lit. abl. absol.), without consulting the auspices: quod inauspicato pomoerium transgressus esset (Ti. Gracchus),Cic. Div. 1, 17, 33.
* Of bad omen, unlucky, inauspicious (only post-Aug.): inauspicatarum animantium vice,Plin. 18, 1, 1, § 4: nomen,id. 3, 23, 26, § 145: exemplum,id. 7, 16, 15, § 136: garrulitas (cornicis),id. 10, 12, 14, § 68: bibente conviva mensam tolli inauspicatissimum judicatur,id. 28, 2, 5, § 26.
* Unhoped for, unexpected (late Lat.): successus,Ennod. Ep. 1, 5: bona,id. ib. 4, 29.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary