Lewis Short
(verb) : ĭn-aedĭfĭco, āvi, ātum, 1
* To build in, on, or at a place; to build up, erect.
* Lit. (class.): neiquis in ieis loceis ... quid inaedificatum inmolitumve habeto, Lex. Jul. Munic. 71: inaedificata in muris moenia,Caes. B. C. 2, 16: de domo tua, in qua ita est inaedificatum sacellum, ut, etc.,Cic. Har. Resp. 14, 31; Hirt. B. G. 8, 9, 3: conjectis celeriter stramentis (tecta) inaedificare,id. ib. 8, 5, 2: quae in loca publica inaedificata habebant,Liv. 39, 44, 4: tribus primis et quinto aquilarum generi inaedificatur nido lapis aëtites,is built into, made a part of,Plin. 10, 3, 4, § 12: supra pilas,Dig. 41, 1, 30 fin. (al. aedificare).— Poet.: nisi inaedificata superne multa forent multis nubila,piled upon,Lucr. 6, 264.
* Transf.
* Trop., to burden: quantum imponere et, ut ita dicam, inaedificare voluisset,Sen. Cons. ad Marc. 2, 3.
* To build upon, to cover with buildings: aliquem locum,Dig. 13, 7, 43 init.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary