(adjective) : impŭdens (inp-), entis, 2. in-pudens
* Without shame, shameless, impudent (freq. and class.; cf.: impudicus, inverecundus): probus improbum (fraudasse dicatur), pudens impudentem, etc.,Cic. Rosc. Com. 7, 21: arioli, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 356 Vahl.): statuite exemplum impudenti, date pudori praemium,Plaut. Rud. 3, 2, 6; id. Men. 5, 1, 10: quid illac impudente audacius?id. Am. 2, 2, 186: ut cum impudens fuisset in facto, tum impudentior videretur, si negaret,Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; id. Fam. 5, 12, 3: impudens liqui patrios Penates, Impudens Qrcum moror,Hor. C. 3, 27, 49 sq.—Transf., of things: o hominis impudentem audaciam!Plaut. Men. 5, 1, 13; Ter. Heaut. 2, 3, 72: cum aspicias, os inpudens videtur,id. Eun. 5, 1, 22; 3, 5, 49: mendacium!Cic. Clu. 60, 168: actio,Quint. 11, 1, 29: te quidem edepol nihil est impudentius,Plaut. As. 3, 1, 39: impudentissima oratio,Ter. And. 4, 1, 10: impudentissimum nomen, Cic. Fragm. ap. Non. 327, 6: ante Bibuli impudentissimas litteras,id. Att. 7, 2, 6.—Adv.: impŭdenter, shamelessly, impudently: nimio haec impudenter negas,Plaut. Men. 5, 2, 69; id. Rud. 4, 3, 38; Ter. And. 4, 4, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; id. Lael. 22, 82; id. Fam. 5, 12, 2 al.—Comp.: batuit, impudenter (dicitur); depsit, multo impudentius,Cic. Fam. 9, 22, 4.—Sup.: ut homo impudentissime mentiretur,Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16.

s. TLL