LAT

improvidus

download
JSON

Lewis Short

(adjective) : imprōvĭdus (inpr-), a, um, 2. in-providus
* Not foreseeing, not anticipating, improvident (class.; syn.: incautus, imprudens, inconsultus).
* Absol.: duces,Cic. Att. 7, 20, 2: senes,id. Lael. 26, 100: improvidos incautosque hostes opprimere,Liv. 22, 19, 6; Cic. Fam. 2, 16, 1: hominum mentes occupare,id. Lig. 6, 17: pectora,Verg. A. 2, 200: adulescens improvida aetate,Cic. Tusc. 5, 21, 62 fin.: aetas puerorum,Lucr. 1, 939; 4, 14: tela, quae et ipsa caeca et improvida feruntur,aimless,Plin. Ep. 4, 22, 5: festinatio inprovida est et caeca,Liv. 22, 39, 22.
* With gen.: futuri certaminis Romanus veniebat,Liv. 26, 39, 7: rudis et improvida hujus mali civitas,Plin. 36, 3, 3, § 7: (Vitellius) ignarus militiae, improvidus consilii,Tac. H. 3, 56.—*
* With inf.: hasta improvida servasse spatium campi distantis,Sil. 4, 286.—Adv.: imprōvĭdē, improvidently: se in praeceps dare,Liv. 27, 27, 11; Col. 6, 17, 35.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory