(verb) : implŭo (inpl-), ŭi, ūtum, 3, and
* A. [in-pluo].
* Neutr., to rain into or upon, to rain (very rare): deorsum, quo impluebat, impluvium dictum,Varr. L. L. 5, § 161 Müll.: fanum Veneris, in cujus quandam aream non impluit,Plin. 2, 96, 97, § 210: lacus immane turgescit, ita ut arborum comis, quae margini insistunt, superjectae asperginis fragor impluat,Sid. Ep. 2, 2 med.: priusquam impluerit, ab avibus aut formicis sata non infestari,Col. 2, 8, 5: si arcus circa occasum refulsit, rorabit et leviter impluet,will rain,Sen. Q. N. 1, 6: Penēus ... summis aspergine silvis Impluit,Ov. M. 1, 573.
* Trop.: malum quom impluit ceteris, ne impluat mi,Plaut. Most. 4, 1, 15.
* Act., to rain upon: impluviatus color, quasi fumato stillicidio implutus,Non. 548, 18.

s. TLL