LAT

Lewis Short

(adjective) : impĭus (inp-), a, um, 2. in-pius
* Without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).
* Lit.: me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,Cic. Pis. 20, 46: numero impiorum et sceleratorum haberi,Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.: scelerosus atque impius,Ter. Eun. 4, 3, 1: (deos) piorum et impiorum habere rationem,Cic. Leg. 2, 7, 15: impius ne audeto placare donis iram deorum,id. ib. 2, 9, 22: dixerunt impium pro parricida,Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52: impius erga parentes,Suet. Rhet. 6: impium, qui dividere nolit cum fratre,Quint. 7, 1, 45: necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,Cic. Quint. 6, 26: (Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!Hor. C. 3, 11, 31: Titanes,id. ib. 3, 4, 42; cf.: cohors Gigantum,id. ib. 2, 19, 22: Saturnus,id. ib. 2, 17, 22: miles,Verg. E. 1, 71: Carthago,Hor. C. 4, 8, 17: gens,Verg. G. 2, 537: di,invoked in imprecations,Tac. A. 16, 31: poëtae,i. e. accursed,Cat. 14, 7: expiari impium non posse,Varr. L. L. 6, § 30 Müll.—Sup.: impiissimus filius,Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.
* Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.): si impias propinquorum manus effugeris,Cic. Rep. 6, 12; so, manus,Hor. Epod. 3, 1: cervix,id. C. 3, 1, 17: pectora Thracum,id. Epod. 5, 13: ratis,id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14: ensis,Ov. M. 14, 802: tura,id. H. 14, 26: Tartara,Verg. A. 5, 733: bellum injustum atque impium,Cic. Rep. 2, 17: caedes,Hor. C. 3, 24, 25: proelia,id. ib. 2, 1, 30: furor,Verg. A. 1, 294: facta,Ov. H. 10, 100: verba,Tib. 1, 3, 52: tumultus,Hor. C. 4, 4, 46: clamor,id. ib. 1, 27, 6: fama,Verg. A. 4, 298: vivacitas,Quint. 6 praef. § 3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.
* Impii, ōrum, m., wicked, abandoned men (opp. innoxii), Plaut. Rud. 1, 3, 11.
* Impĭa, ōrum, n., profane words, impious sayings: impia et illicita dicere,Gell. 1, 15, 17.
* In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.—Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly: quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,Cic. N. D. 2, 16, 44: impie commissum,id. Leg. 2, 9, 22: impie ingratus esse,id. Tusc. 5, 2, 6: fecisti,Quint. 7, 1, 53: loqui,i. e. treasonably,Suet. Dom. 10: deserere regem,Curt. 5, 12.—Sup.: impiissime,Salv. de Avar. 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory