LAT

Lewis Short

(verb) : impĕto (inp-), ĕre, in-peto
* To rush upon, assail, attack (poet. and in anteand post-class. prose).
* Lit.: cedentem Acheloius heros Impetit,Stat. Th. 8, 523: aliquem arcu,Luc. 6, 394: os hastā,Sil. 5, 273; Luc. 6, 223; Varr. R. R. 3, 16, 8.—Absol.: (apes) impetentes a se eiciunt fucos,Varr. R. R. 3, 16, 8; cf. in a different orthog.: impite impetum facite, Paul. ex Fest. p. 109, 17 Müll. N. cr. (a contracted imper., like cette, ferte): impetiti confessio,Quint. Decl. 5.
* Transf., to accuse: aliquem edacitatis,Sid. Ep. 7, 9.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory