Lewis Short
(adj.adv.) : impĕrītus (inp-), a, um, adj. 2. inperitus
* Inexperienced in any thing, not knowing, unacquainted with, unskilled, ignorant, without experience (class.; syn.: ignarus, rudis; opp. prudens, callidus); constr. usually with the gen. or absol., rarely with in.
* With gen.: homines adulescentulos, inperitos rerum,Ter. And. 5, 4, 8: summi juris peritissimus, civilis non imperitus,Cic. Rep. 5, 3: imperitus foederis, rudis exemplorum, ignarus belli,id. Balb. 20, 47; cf. id. de Or. 3, 44, 175: homo imperitus morum, agricola et rusticus, with no experience of life, id. Rosc. Am. 49, 143: homines barbari et nostrae consuetudinis imperiti,Caes. B. G. 4, 22, 1; cf. id. ib. 1, 44, 17: conviciorum,Auct. Her. 4, 10, 14: lyrae,Quint. 1, 10, 19: poëmatum quoque non imperitus,Suet. Aug. 89.
* Absol.: homine inperito numquam quicquam injustius,Ter. Ad. 1, 2, 18: cum in theatro imperiti homines, rerum omnium rudes ignarique consederant,Cic. Fl. 7, 16: callidum imperitus fraudasse dicitur,id. Rosc. Com. 7, 21: sin apud indoctos imperitosque dicemus,id. Part. 26, 92; cf. id. Rep. 1, 16: cum imperiti facile ad credendum impellerentur,id. ib. 2, 10: uti prudentes cum imperitis manus consererent,Sall. J. 49, 2: ne quis imperitior existimet, me, etc.,Cic. Rosc. Am. 46, 135; so, imperitiores quidam,Quint. 1, 10, 28: contio quae ex imperitissimis constat, etc.,Cic. Lael. 25, 95: multitudo imperita et rudis,Liv. 1, 19, 4.—Rarely of things: ingenium,Plaut. Trin. 3, 2, 39: poëma imperito quodam initio fusum,Quint. 9, 4, 114.
* With in: in his non imperitus,Vitr. 1, 1: in verbis adeo imperitus, Quint 1, 4, 27; 12, 3, 5.— Hence, adv.: impĕrītē, unskilfully, ignorantly, awkwardly: imperite absurdeque fictum,Cic. Rep. 2, 15: dicebat Scipio non imperite,id. Brut. 47, 175: excerpta,Quint. 2, 15, 24.—Ellipt.: hoc imperite (suppl. factum), Cic. Phil. 2, 32, 81.—Comp.: quid potuit dici imperitius?Cic. Balb. 8, 20.—Sup.: cum est illud imperitissime dictum,Cic. Balb. 11, 27.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary