impĕdīmentum | inp- (noun N) : (), (archaic form ‡ impelimenta impedimenta dicebant, Paul. ex Fest. p. 108 Müll.; cf. the letter D), impedio
* That by which one is entangled or impeded, a hinderance, impediment (freq. and class.; cf.: obstaculum, difficultas).
* In gen.: compeditos primo aegre ferre onera et impedimenta crurum,Sen. Tranq. 10: Demosthenes impedimenta naturae diligentia industriaque superavit,Cic. de Or. 1, 61, 260: moram atque impedimentum alicui inferre,id. Inv. 1, 9, 12: afferre,Tac. A. 15, 9: legitimum,Cic. Agr. 2, 9, 24: leve,id. Rep. 1, 3: impedimentum magis quam auxilium,Liv. 9, 19, 5: epistulam jam recepisse te colligo, nam festinanti tabellario dedi: nisi quid impedimenti in via passus est,hinderance, delay,Plin. Ep. 2, 12, 6: esse impedimenti loco,Caes. B. C. 3, 17, 4: ad dicendum impedimento esse,Cic. Rosc. Am. 51, 149; so, with ad,Curt. 4, 2, 15; so, impedimento esse,Plaut. Cas. prol. 61; Ter. And. 4, 2, 24; Cic. Rosc. Am. 4, 9; Quint. 5, 14, 35; 5, 10, 123; 7 praef. § 2 et saep.; cf.: Gallis magno ad pugnam erat impedimento, quod, etc.,Caes. B. G. 1, 25, 3; Quint. 2, 5, 2: quae dictatori religio impedimento ad rem gerendam fuerit,Liv. 8, 32, 5.
* In partic., plur. impedimenta; concr., travelling equipage, luggage; and esp. in milit. lang., the baggage of an army (including the beasts of burden and their drivers; cf. sarcinae): nullis impedimentis, nullis Graecis comitibus (opp. magno et impedito comitatu),Cic. Mil. 10, 28: ad impedimenta et carros suos se contulerunt ... Ad multam noctem etiam ad impedimenta pugnatum est ... impedimentis castrisque nostri potiti sunt,Caes. B. G. 1, 26: impedimenta in unum locum contulerunt,id. ib. 1, 24 fin.: impedimentis direptis, etc.,id. ib. 2, 17, 2; 2, 24, 3 et saep.: prima luce magnum numerum impedimentorum ex castris mulorumque produci eque iis stramenta detrahi jubet,pack-horses,id. ib. 7, 45, 2: interfectis omnibus impedimentis ad pugnam descendit,Front. Strat. 2, 1; Veg. Mil. 3, 6.

s. TLL