immortālĭtas | inm- (noun F) : (), , immortalis
* Exemption from death, immortality (class.).
* Lit.: salvos sum: inmortalitas mihi datast,Plaut. Merc. 3, 4, 18: quae Socrates supremo vitae die de immortalitate animorum disseruisset, Cic. de Sen. 21, 78: vita beata nullā aliā re nisi immortalitate cedens caelestibus,id. N. D. 2, 61, 153.—In plur.: vide igitur, ne virtutibus hominum isti honores habeantur, non immortalitatibus,to their immortal natures,Cic. N. D. 3, 18, 46.
* Transf.
* Imperishableness, imperishable fame, undying renown, immortality: non censet lugendam esse mortem, quam immortalitas consequatur,Cic. de Sen. 20, 74: jam tum inmortalitatis virtute partae fautor,Liv. 1, 7, 15: emit morte immortalitatem,Quint. 9, 3, 71: mihi populus Romanus aeternitatem immortalitatemque donavit,Cic. Pis. 3, 7: gloriae,id. de Sen. 23, 82: aliquid immortalitati commendare,id. de Or. 2, 9, 36: aliquid immortalitati tradere,id. ib. 3, 16, 60. —*
* (Acc. to immortalis, II. B.) Blessedness, the height of happiness: mihi immortalitas parta est, si, etc.,Ter. And. 5, 5, 4.

s. TLL