Lewis Short
immŏror (inm-), ātus, 1
* V. dep. n. [in-moror], to tarry or remain in, to stay upon or at, to linger near a place (postAug.).
* Lit. (constr.: in aliqua re, alicul rei): ut saturae studiosius nidis immorentur,Col. 8, 5, 14: puer meridiano inmorans,Plin. 9, 8, 8, § 25.
* Trop.: ne terrenis immorer,Quint. 2, 16, 6: honestis cogitationibus,Plin. Ep. 1, 8, 8: non exigo, ut immoriaris legationi, immorare, Auct. ap. Quint. 9, 3, 73: non arbitror mihi in hoc immorandum, quid sit, etc.,id. 11, 2, 4.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary