LAT

Lewis Short

(v. a.P. a.) : immĭnŭo (inm-), ŭi, ūtum, 3, v. a. inminuo
* To lessen, diminish a thing (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. diminuo, comminuo).
* Lit.
* In gen.: si istas exiguas copias quam minime imminueris,Cic. Fam. 3, 3, 2: pondus,Plin. 33, 3, 13, § 47.
* Trop.
* In gen., to lessen, diminish, abate: aestivorum tempus comitiorum mora imminuerat,Sall. J. 44, 3: quod populi semper proprium fuit, quod nemo imminuit, nemo mutavit,Cic. Agr. 2, 7, 19: imminuitur aliquid de voluptate,id. de Or. 1, 61, 259: nihil ex consuetudine luxus atque desidiae,Suet. Ner. 42: postquam se dolor imminuit,Ov. H. 15, 113: verbum imminutum,contracted,Cic. Or. 47, 157.
* In partic., pregn., to encroach upon, to violate, injure, subvert, ruin, destroy: nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,Cic. Rosc. Am. 38, 109: cupiditas imminuta ac debilitata,id. Phil. 12, 3, 7: bellum attenuatum atque imminutum,id. de Imp. Pomp. 11, 30: pudicitiam,Plaut. Cist. 1, 1, 90: auctoritatem,Cic. Att. 1, 18, 5; cf. Cic. Verr. 2, 4, 27, § 60: jus legationis,id. ib. 2, 1, 33, § 84: laudem alicujus,id. Att. 14, 17, A, 2: libertatem,id. Caecin. 12, 35: Bocchi pacem,Sall. J. 81, 4: mentes hominum (ebrietas),Gell. 15, 2, 4: Agrippa discidio domum imminuerat,Tac. A. 2, 86.—With acc. pers. only in Tac.: quamquam Augusta se violari et imminui quereretur,Tac. A. 2, 34: perculso Seneca, promptum fuit Rufum Fenium imminuere,id. ib. 14, 57.—Hence, immĭnūtus, a, um, P. a., diminished, smaller, weak: mens,Tac. A. 6, 46: modus intercalandi interdum cumulatior, interdum imminutior,Sol. 1, § 44
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory