LAT

immeritus

download
JSON

Lewis Short

(adj.adj.adv.) : immĕrĭtus (inm-), a, um, adj. inmeritus
* Undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).
* Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent: delicta majorum immeritus lues, Romane,Hor. C. 3, 6, 1; so of persons,id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf. gens,Verg. A. 3, 2: urbes,Ov. M. 12, 550: agni,Hor. S. 2, 3, 211: locus,id. Ep. 1, 14, 12: paries,id. S. 2, 3, 7: vestis,id. C. 1, 17, 28: arbor,Prop. 4 (5), 3, 19. ungues,id. 2, 4, 3 (13).—With inf.: virtus recludens immeritis mori Caelum,Hor. C. 3, 2, 21.—Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert: cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?for no fault of mine,Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.
* Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.): laudibus haud immeritis onerare aliquem,Liv. 4, 13 fin.: credulus immerita Phasida juvit ope,Ov. F. 2, 42: opes,Mart. 7, 32, 6: querelae,Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto (inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative): jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322: haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,Luc. 8, 824: ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,with perfect justice, justly,Quint. 4 praef. § 3; so, non immerito,id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13: neque immerito,Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1; 12, 10, 75: nec immerito,id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory