immānĭtas (noun F) : immanis.
* Monstrous size, hugeness, vastness, excess (very rare, but class.): serpens inusitatae immanitatis,Gell. 6, 3, 1: vitiorum,Cic. Cael. 6, 14: frigoris,Just. 2, 1.
* Monstrousness, enormity, heinousness, savageness, fierceness, cruelty, barbarism (so most freq.): ista in figura hominis feritas et immanitas beluae,Cic. Off. 3, 6, 32: feritas quaedam atque agrestis immanitas,id. Div. 1, 29, 60; cf.: multas esse gentes sic immanitate efferatas ut, etc.,id. N. D. 1, 23, 62: omni diritate atque immanitate taeterrimus,id. Vatin. 3, 9: inter feras satius est aetatem degere, quam in tanta immanitate versari,in such barbarism,id. Rosc. Am. 52, 150: asperitas et immanitas naturae,id. Lael. 23, 87: morum immanitate vastissimas vincit beluas,id. Rep. 2, 26: in animo, stupor in corpore,id. Tusc. 3, 6, 12; cf.: temperantiam immanitas in voluptatibus aspernandis imitatur,id. Part. 23, 81: M. Antonii tanta est non insolentia (nam id quidem vulgare vitium est), sed immanitas, non modo ut, etc.,id. Fam. 10, 1, 1: tanti facinoris immanitas,id. Cat. 1, 6, 14: parricidii,Quint. 9, 2, 53: priorum temporum,Plin. Pan. 47, 1: ista verborum,Cic. Fin. 4, 9 fin. (v. Madv. ad h. l.).

s. TLL