Lewis Short
(adjective) : ĭmĭtābĭlis, e, imitor
* That may be imitated, imitable (rare but class.): orationis subtilitas imitabilis illa quidem videtur esse existimanti,Cic. Or. 23, 76; cf. Quint. 10, 1, 61; 10, 2, 12; 19: tu mihi maxime imitabilis, maxime imitandus videbaris,Plin. Ep. 7, 20, 4: non imitabile fulmen,Verg. A. 6, 590: quiddam,Ov. P. 4, 10, 77: neque est gemma alia imitabilior mendacio vitri,Plin. 37, 8, 33, § 112.
* Imitative, inclined to imitate: homines imitabili natura,Vitr. 2, 1, 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary